-
1 утын
сущ.1) дрова́ || дровяно́йкаен утыны — берёзовые дрова́
имән утыны — дубо́вые дрова́
коры утын — сухи́е дрова́
утын яру — коло́ть дрова́
ботак утын — верши́нник
2) перен.; прост.; см. утын түмәре•- утын әрдәнәсе
- утын балтасы
- утын кисүче
- утын сарае
- утын тукмагы
- утын хәзерләү
- утын чанасы
- утын яручы••утын вату — неол. налома́ть дров
См. также в других словарях:
коры-сары — 1. Корыган ботак, йомычка, чыбык чабык кебек вак төяк утын, ягулык 2. Сыек булмаган ашамлыклар … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
